Sokak uzak, sokak dar, sokak korkunc.. uzerime coken duman icimde yer ediyor, cigerlerimde, en derinimde. Buyu bitti mi ne hani asik olmustum, hani unutmustum varligimi, artik dusunmek yoktu dusunmeye burda yer yoktu aglamak uzulmek yoktu burasi oyle degildi burda yasamak vardi sadece, burda umut vardi, dunya boyle olmaliydi, burasi baskaydi, herkes ayniydi, renkler daha canliydi, mutluluk parayla degildi.. oyle gorunuyodu oyle olmaliydi..

Daracik sokak cepecevre sararken o karanlik yikintiyi, yikinti diyorum ya bakmayin ev orasi, kucuk koyu tenli guzel kizlarin evi, oyle guzel ki kizlar, gozleri oyle guzel ki karanlikta, mutlu ediyorlar insani donup tekrar tekrar baktiriyorlar kendilerine ama dedim ya oyle guzeller ki ‘karanlikta’... Bir sokak lambasi var o daracik sokagin ortasinda, vizirdiyor hafif hafif de pek duyuldugu yok, sokagi dinleyenlerin isitecegi kadar sadece, tam da o lambanin altinda, isigin verdigi huzurla gozlerindeki guzelligi gormeye calisanlara koyu tenli guzel kizlar gozlerini vuruyorlar birden, oyle sert oyle aci verici bakiyorlar ki, kisa bir sureligine de olsa inandigim ‘mutlulugun burda bedava oldugu zirvaligi’ yuregime oturuyor. Allahin cezasi bir ulkede allahin cezasi bir sehirde allahin cezasi bir mahallede kendim gibilere alismis, ben gibilerle sohbetlerime konu ettigim bu koyu tenli guzel kiz simdi su daracik sokakta gozleriyle olduruyor beni, uyan diyor sen hicsin, seni sansli orospu cocugu... Agir yuk, kalbimin kaldirabileceginden daha agir, bakiyorum bir iki ne yapabilirim ki gozlerindeki nefrete karsi ne gelir elimden hakli cunku koyu tenli kucuk kiz, beni sansli orospu cocugu...

Odama, yalniz ciktigim yolculugumun en mahrem yerine, ev belledigim sokaktan bozma tek kisilik dunyama donerken -baska baska sehirlerde baska baska sokaklarda olsa da, yolda olmaktan midir bilmiyorum, tum odalar ayni tum odalar ev burda- hickira hickira agliyorum, ruyanin en guzel yerinde uyandirilmis gibi

17.08.06

carrer del carme-barcelona

Sokak uzak, sokak dar, sokak korkunc.. uzerime coken duman icimde yer ediyor, cigerlerimde, en derinimde. Buyu bitti mi ne hani asik olmustum, hani unutmustum varligimi, artik dusunmek yoktu dusunmeye burda yer yoktu aglamak uzulmek yoktu burasi oyle degildi burda yasamak vardi sadece, burda umut vardi, dunya boyle olmaliydi, burasi baskaydi, herkes ayniydi, renkler daha canliydi, mutluluk parayla degildi.. oyle gorunuyodu oyle olmaliydi..

Daracik sokak cepecevre sararken o karanlik yikintiyi, yikinti diyorum ya bakmayin ev orasi, kucuk koyu tenli guzel kizlarin evi, oyle guzel ki kizlar, gozleri oyle guzel ki karanlikta, mutlu ediyorlar insani donup tekrar tekrar baktiriyorlar kendilerine ama dedim ya oyle guzeller ki ‘karanlikta’... Bir sokak lambasi var o daracik sokagin ortasinda, vizirdiyor hafif hafif de pek duyuldugu yok, sokagi dinleyenlerin isitecegi kadar sadece, tam da o lambanin altinda, isigin verdigi huzurla gozlerindeki guzelligi gormeye calisanlara koyu tenli guzel kizlar gozlerini vuruyorlar birden, oyle sert oyle aci verici bakiyorlar ki, kisa bir sureligine de olsa inandigim ‘mutlulugun burda bedava oldugu zirvaligi’ yuregime oturuyor. Allahin cezasi bir ulkede allahin cezasi bir sehirde allahin cezasi bir mahallede kendim gibilere alismis, ben gibilerle sohbetlerime konu ettigim bu koyu tenli guzel kiz simdi su daracik sokakta gozleriyle olduruyor beni, uyan diyor sen hicsin, seni sansli orospu cocugu... Agir yuk, kalbimin kaldirabileceginden daha agir, bakiyorum bir iki ne yapabilirim ki gozlerindeki nefrete karsi ne gelir elimden hakli cunku koyu tenli kucuk kiz, beni sansli orospu cocugu...

Odama, yalniz ciktigim yolculugumun en mahrem yerine, ev belledigim sokaktan bozma tek kisilik dunyama donerken -baska baska sehirlerde baska baska sokaklarda olsa da, yolda olmaktan midir bilmiyorum, tum odalar ayni tum odalar ev burda- hickira hickira agliyorum, ruyanin en guzel yerinde uyandirilmis gibi

17.08.06

carrer del carme-barcelona