dun yanimda yoktu, ilk defa onsuz izledim bi konseri aya baktim selam gonderdim ayni ayin altindayiz diye, icim dolup tasti, ederlezi yankılanırken stadyumda aya baktim agladim, kolum kanadim dedim ona cunku o yoktu kolum kanadim eksikti, stadyumun soguk demirlerine yasladim sirtimi, sarki boyunca aya baktim, beni gotursun yanina diye, uzakta mi diye dusundum, uzaklik ne ki hangimiz uzakta, ben boyle hissederken nasil uzakta olabiliriz biz...

seni seviyorum
seni ozluyorum

sizin hic amcaniz öldü mü?

nasildir bilir misiniz? bilemezsiniz ben ne dersem diyim bilemezsiniz, anlayamazsiniz.. anlamis gibi yaparsiniz ancak.. bi sarki caldiginda gozumun doldugunu gorursunuz sarkiyi kapatip sirtimi sivazlarsiniz, yanimda mezarlardan bahsetmemeye calisirsiniz, sarilirsiniz simsiki yanimda oldugunuzu hissettirirsiniz bana ama ne hissettigimi anlayamazsiniz.. icim aciyo desem, kalbim oyuluyo desem.. anlarmisiniz ki biraz, susturmaya calismayip daha cok aglayayim diye omzunuzu verir misiniz susmak istemedigimi anlar misiniz?

üsüyor musun?

Kimi gecelerin çıkıp geliverişinde kalbi yerinden oynatan bir tekinsizlik vardır. Yakalarını bin bir zahmet bir araya getirdiğin düzenine, parmağının ucunda durup kollarını oynatarak güç bela tutturduğun dengene meydan okuyan, yetinmeye karar verdiğin bir huzurlu hayatı tehdit eden tekinsiz bir gecedir bu. Başka bir yere değil, bir serüvene hiç değil; bu gece seni kendine çağırır. Bu gece, kalbinin Kasablanka’sında bitecektir!
Seni, kendine, ta kendine çağıran şeylerde, hayatını yalanlayan, büyük bir yalanı ortaya çıkaracağı için seni müthiş korkutan bir şeyler vardır, tekinsiz şeyler... Çok sarhoşken, yalnızken aynaya bakıp yaşlandığını düşünmek gibi ürkütücü.
***
Tekinsiz bir geceye icabet edersen eğer, senden geriye bir tek sen kalacaktır. Yanında yörende para gibi hesaplayarak biriktirdiğin ve "hayatım" diye adlandırdığın ne varsa bir nefeste süpürülecektir.
Oysa sen zaten biliyordun:
"Ben" dediğin, "benim hayatım" dediğin bütün o şeylerin kollarına, bacaklarına, ensene ince ipliklerle teyellendiğini, en zayıf yerlere çift dikiş atıldığını... Böyle gecelerde koşup eve kaçman gerektiğini... Yine de bir tekinsiz gecenin geleceğini, seni bıçaklı ve darbukalı bir kavgaya davet eder gibi kendine çağıracağını... Sen biliyordun zaten gideceğini, o tekinsiz gecelerden birinde güç bela tutturduğun bu dengeden, kanaat ettiğin bu düzeninden geçeceğini... Bir gece yine, yeniden, tek tabanca kalacağını... Sen biliyordun, bu işin bir yerde patlayacağını.
***
Böyle tekinsiz gecelere dayanıklı bir hayat mümkün müdür? Dengeler bozulmasın diye içinde uyuşturup uyuttuğun tutkuya çağıran gecelere hazırlıklı bir hayat... Mümkün müdür? Hep yalnız olmak, yalnız kalmak gerekir herhalde. Tekinsiz gecelerde, karnının ta içinde istiyorsan bir şeyi, birini ensesinden tutup, çekmeyi, öpmeyi... Herhalde, böyle gecelerde birini öpebilmek için sırtında başkalarını taşımıyor olmak gerekirdi.
Fakat o kadar yalnızlığa katlanamaz insan.
Bu yüzden kurulur düzenler. Her biri bozulur sonra. Çünkü tekinsiz geceler...
Doğru hayat mümkün değildir.
Çünkü belalı bir gecenin bastırması her an mümkündür.
***
Bilge bir adam söylemişti:
"Her şey şahanedir. Karın vardır, çocukların vardır. Öyle mutlu, huzurlu, başarılı yaşıyorsundur. Sonra... Sonra kapıdan Vivien Leigh’a benzeyen bir kadın geçer!"
Vivien’a benzeyen kadınlar hep geçerler. Anthony Quinn’e benzeyen adamlar, hiç kimseye değil sadece kendine benzeyenler, "Benzemez kimse sana"lar, "Hayran olayım tavrına"lar... Kapıdan aniden geçerler...
İnsanı bütün bu kapılara, kapılardan aniden geçiverenlere kör edecek bir hayat mümkün müdür? Dünyanın en iyi, en ahlaklı insanı olsan bir hayat kaç tekinsiz geceden yırtar?
***
Boş kadehleri çiğner gibi ağzında, yanağının içini keser gibi sözler, Müzeyyen Hanım, şarkılar söyler. Kıpırdamazsın yerinden, ama göğsünde bir eşkıyanın kör bıçağı bileğinden geçer. "En son sana vuruldum" der Müzeyyen Hanım, çünkü "Dalgalandım da duruldum."
Kimileri, bir gece, tek başına içip, tek başına ölmek için severler. Onlar, bir gece bir düzen bozulup da birinin canı yanmasın diye tek tabanca gezerler...


Ece Temelkuran



Ey benim başımı alıp duvarlara vuran gönülüm...
Sen her böyle yaptığında bin parçaya bölündüm.
Düşünmez mi kimse, kim kendini küçük düşürdü?
Küçüğüm çünkü kalbim büyüdükçe beden küçüldü...!

bahtiyarim...

dun yanimda yoktu, ilk defa onsuz izledim bi konseri aya baktim selam gonderdim ayni ayin altindayiz diye, icim dolup tasti, ederlezi yankılanırken stadyumda aya baktim agladim, kolum kanadim dedim ona cunku o yoktu kolum kanadim eksikti, stadyumun soguk demirlerine yasladim sirtimi, sarki boyunca aya baktim, beni gotursun yanina diye, uzakta mi diye dusundum, uzaklik ne ki hangimiz uzakta, ben boyle hissederken nasil uzakta olabiliriz biz...

seni seviyorum
seni ozluyorum