"mutlu olamazsin ozge yapma..."

mutlu olamiyorum evet,

beni bu kadar iyi, kendimden bile daha iyi taniyan insanlarin varligi iyi mi kotu mu bilmiyorum.. zannediyorum iyi -idi-

simdi hepsi uzakta...

*flüt agir biseymis, kolum agridi
*ses cikarmak cok zor
*simdiye cikardigim sesler kulak tirmaliyici
*blok flüt ne kadar kolaydi
*bir sürü zamazingosu var bunun
*nolur vazgecmiyim bundan da..

hüzün hayatimin daimi bir parcasi halini aldi, eskisi gibi eglenemiyorum artik buyumek boyle bisey sanirim. ortacgil sahnedeydi dün, ardindan ezginin gunlugu.. ben durdum oyle tek basima, gozumden hayatim akti.. cok da güldüm aslinda, dengesiz bi ruh haline sahibim, evet..

gunlerdir bu sarkiyi dinliyorum, defalarca, ustuste... izmir'den gelirken 8 saat boyunca caldi kulagima, uyurken beynimin kivrimlarinda yol aldi melodi, sozler zihnime kazindi.. bu his, adini koyamadigim -pasli bi otel odasinin sol tarafi bos cift kisilik yataginda yatan kadin- hissi.. uzerine sayfalar yazabilicegimi hissederken simdi fonda yine o sarki calarken bogazim dugumleniyor.. susuyorum

hope there's someone

"mutlu olamazsin ozge yapma..."

mutlu olamiyorum evet,

beni bu kadar iyi, kendimden bile daha iyi taniyan insanlarin varligi iyi mi kotu mu bilmiyorum.. zannediyorum iyi -idi-

simdi hepsi uzakta...