25.3.08
MUTAVASSIT
gariptir, bir suredir dusunmeye ara verdim. ender rastlanan bir durum bu benim icin, bilenler bilir.
yatakta donup dolanilan bir gecenin sabaha baglandigi saatlerde, disarida ruzgar ilik ilik eserken pencereden disari sarkip avaz avaz sustum bir sure, sonra oturdum, yazdim uzunca kendime, sonra birine gonderdim, kim oldugunu bilmiyorum. icimden cikamayan, gozumde kalan ne varsa yazdim ve bombos dusuncesiz ici bos kaldim. konusurken bende olmuyorum, kendimi dinliyorum disaridan, bi yerlerdeyim, biraz sicak biraz soguk, sessiz bir gurultu var, huzurla huzursuzluk arasinda dolaniyorum. sebebini bilmiyorum, sebebiyle ilgilenmiyorum.. sonucu son derece iyi cunku; "hissizim"
hissizlik.. hic bir seyle mukayese edilmemeli.. hissizsin yani mutlusun, hissizsin yani huzurlusun, hissizsin yani...... degil, hic biri degil; hissizsim yani hissizim. anlatilamayacak bir sey bu, bir hayvana benzesem bukalemun olurum mesela, kendime ait bir rengim yok. ya da kaplumbagaya; herseyim bende, evim, hayatim.. hepsi sirtimda. sarki olsam bitter sweet symphony olurum, bir gunden digerine 1 milyon farkli insanim cunku.. kurk mantolu madonna olurum kitap olsam, raif efendini dedigi gibi "hayatta yalnız kalmanın esas olduğunu hala kabul edemiyor musunuz? bütün yakınlaşmalar, bütün birleşmeler yalancıdır. insanlar ancak muayyen bir hadde kadar birbirlerine sokulabilirler, üst tarafını uydururlar; ve günün birinde hatalarını anlayınca, yeislerinden herşeyi bırakıp kaçarlar".
yaz ile kis, kahkaha ile hickirik, varlik ile yokluk arasi 1 sarki uzunluktayken bir yere baglanmak mumkun mu?
4:47 PM